غم دارم

این روزها با وجود تمام اندوه و یاس‌ها همیشه این شعر شاملو را زیر لب زمزمه می‌کنم

روزی ما دوباره کبوتران‌مان را پیدا خواهیم کرد

و مهربانی دست زیبایی را خواهد گرفت

روزی که کمترین سرود بوسه است

و هر انسان برای هر انسان برادری است.

روزی که دیگر درهای خانه شان را نمی بندند

قفل

افسانه ایست

و قلب

برای زندگی بس است.

روزی که معنای هر سخن دوست داشتن است

تا تو به خاطر آخرین حرف دنبال سخن نگردی.

روزی که آهنگ هر حرف زندگی است

تا من به خاطر آخرین شعر رنج جست و جوی قافیه نبرم.

روزی که هر لب ترانه ای ایست

تا کمترین سرود، بوسه باشد.

روزی که دوباره ما برای کبوترانمان دانه بریزیم...

و من آن روز را انتظار می کشم

حتی روزی

که دیگر نباشم